باشد که میزِ گوشه ی میخانه ای شوی : شاعر حسین جنتی با خوانش علی محمدی
روزی به یک درخت جوان گفت کُنده ای:
«باشد که میزِ گوشه ی میخانه ای شوی
تا از غمِ زمانه بیابی فراغِ بال،
ای کاشکی نشیمنِ پیمانه ای شوی
یا اینکه ازتو ، کاسه ی "تاری" در آورند
شورآفرینِ مطربِ دیوانه ای شوی
یا صندوقی کنند تورا ، قفل پشتِ قفل
گنجی نهان به سینه ی ویرانه ای شوی
اما زِ سوزِ سینه دعا می کنم تورا،
چون من مباد آنکه " درِ" خانه ای شوی!
چون من مباد شعله ور و نیمه سوخته،
روزی
آی-ویدئو