نیلوفر
ﺩﺭ ﺁﻥ ساغر ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ِﭘﺪﺭ، ﺳﻬﺮﺍﺏ ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ
نشان از نوشدارو نیست، زهرِ ناب می نوشد!
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﺎرستانِ ﺩﺍﻣﻨﮕﺴﺘﺮ ِﻧﯿﺮﻧﮓ
ﺯ ﺭﮔﻬﺎﯼِ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ْچشمه، دارد آب می نوشد؟
کتان با آن سپیدی ، زیرشلاق سیاه ِ ِ شب
ﺷﺮﺍﺏ ِﺷﻌﻠﻪ، ﺍﺯ پیمانه ی ﻣﻬﺘﺎﺏ ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ!
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ چرﺍ،خورشیدبانِ شهرِ آزادی
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺷﻬﺪ ِﺑﯿﺪﺍﺭﯼ، ﺷﺮﻧﮓِ خواب می نوﺷﺪ؟
ﺍﮔﺮ ﻟﯿﻼﯼِ ﮔﻞ، ﺩﺭﮔﻠﺸﻦ ِﺩﻟﺨﻮﺍﻩ، ننشیند
ﺯ دست خارهامرگابِ آتشتاب می نوشد
ﻋﺠﺐ ﺭﺍﺯﯼﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺎﯾﯽ ِﺁﻭﻧﺪِ نیلوفر!
ﮐﻪ ﺁﺏِ ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭ، ﺍﺯ ﮐﻮﺯﻩﯼ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﯽﻧﻮﺷﺪ!
تبارساده ی «شبدیز» باورهای ننگی
آی-ویدئو