برو که شور عشقی ز جونم نمونده،نشونه ای ز نام و نشونم نمونده، چرا گل دلم رو ز شاخۀ جوونی،تو چیدی ای نخونده یه درس مهربونی،خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد،به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد،تموم هستیم بود تو دست تو چه آسون،برو گذشتم از تو دیگه شدم پشیمون،چو آسمون پاییز که ابریه همیشه،دلم ز تیرگی ها دیگه جدا نمیشه،تو هم اینو میدونی گذشته ها گذشته،تو قصه های هستی اینم یه سر گذشته،تو که نخونده بودی یه درس مهربونی،گل دلم رو چیدی ز شاخۀ جوونی،خدایا گواهی که چید و پرپرم کرد،
به خاک تباهی کشید و پرپرم کرد...
آی-ویدئو