بهار دلکش، ساخته درویش خان با شعری از ملک الشعرای بهار، برای من و بسیاری دیگر بیش از آنکه یادآور آهنگی بهاریه و دلکش باشد، یادآور جوانی است با یقه اسکی زرد و کتی سرمه ای و ابروهایی به هم پیوسته به نام محمدرضا شجریان و سرو قدی خوشنواز با شلواری روشن و ریش و سبیلی بلند و مشکی به نام محمدرضا لطفی، در قابی به نام تلویزیون که هنوز موسیقی و فرهنگ ایرانی را پاس می داشت. ..
.
اگر چه قامت آن سرو اکنون خمیده، اما امید که آن دیگری باز برخیزد و نغمه ای بخواند از وفا، تا شاید بهارمان دلکش شود...
.
بهار دلکش رسید و د
آی-ویدئو