تماشای ویدئو دکلمه یاد پدر سجاد کرمی نامیوندی شعر سلمان کرمی از آی-ویدئو

پیرمردی ناتوان افتاده بود زخمی و نالان کنار جاده بود. در خیالم زنده شد یادِ پدر پس نمودم لحظه‌ای در اون نظر. رفتم و دستش گرفتم ناله کرد گفت با سوزِ درون، مُردم زِ درد. آهِ او آنقدر تاثیرم گذاشت که وجودم دیگر از غم جا نداشت. بر سر و رویش غبارِ برف بود گرچه لب بسته ولی پر حرف بود. عاقبت او را گرفتم روی دوش راه افتادم، ولیکن در خروش. من در این شهرِ بزرگ و پُر صدا کس ندیدم که دهد یاری به ما. بر زمین بنهادمش از خستگی عشق آنجا مرده از دلبستگی. پیرمردِ داستان جان داده بود کودکانه چشم را بنهاده بود.