صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری، به یادگار بمانی که بوی او داری، دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست، توان به دست تو دادن گرش نکو داری، در آن شمایل مطبوع هیچ نتوان گفت، جز این قدر که رقیبان تندخو داری، نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد، که گوش و هوش به مرغان هرزه گو داری!
آی-ویدئو