تاب ِ بنفشه می‌دهد طره ی مشک سای تو، پرده ی غنچه می‌درد خنده ی دلگشای تو، ای گل ِ خوش نسیم ِ من! بلبل ِ خویش را مسوز، کز سر ِ صدق می‌کند شب همه شب دعای تو، من که ملول گشتمی از نفس ِ فرشتگان، قال و مقال عالَمی می‌کشم از برای تو، دولتِ عشق بین که چون از سر ِ فقر و افتخار، گوشه ی تاج سلطنت می‌شکند گدای تو!
آی-ویدئو