دو نور دیده ی زهرای اطهر،دو سروِ با وقار باغ حیدر.../زده تقدیرِ هر یک را به نوعی،زمانه با نَم آبی مقدّر.../دو ماه عالم آرای امامت،دو نورِ سبزِ صحرای قیامت.../یکی می نالد از نوشیدن آب...،یکی از قحطی این گوهر ناب.../یکی را سینه سوزانید ،یکی را کرده بی تاب.../حسن از آب می نالید...حسین از قحطی آب...//هر كه بشنیده صداى مجتبى/ تا ابد شد مبتلاى مجتبى/سالها بهر حسین باید گریست.../ تا كنى درك عزاى مجتبى...
آی-ویدئو