نیما جان؛
داغت را هر جای دل این موسیقی که می گذاریم، آتش می گیرد!
از لحظه پرکشیدنت، لحظه ها بیشمار آمده اند و رفته اند اما هیچ کدام مرهم نشدند بر زخمی که پای عبورت به ناگاه بر قلبمان زد.
می بینی؟! هنوز هم نامت یعنی باران، یعنی خاطره، یعنی عشق . . .
یعنی این اشک ها که نگاه مان را تار می کنند؛
یعنی همان مزاری که هر پنج شنبه گل باران می شود؛
آی-ویدئو