متن آهنگ علی شمس و علی یار مرد بیوه
منو زیر بارون منو توو خیابون منو مثل موهات رها میکنی
تا از روگازت از خاطراتت
منو از توو عکسات جدا میکنی
رفتی من دیگه حرفی نه ندارم با تو بسه دیگه جنگیدن نه تو ی زخمی
صدای دردی ی عفونت توی رگای شهری تلخی
مثل حرفای راز خندیدمو گرفتی فاز
یاد دادی بهم که این دنیای ماست
من شدم عض دیگه عوض نه شدم مرد بیوه
ی هفت خط شهر ی احمق که به سینه سنگ تو
بهم بگو بانو من بدم یا تو کابوس شهرم
کاری کردی من خدای دردم
دیگه میرم این بار از این عشقو تکرار منو وقت رفتن صدا میکنی
واسه آخرین
آی-ویدئو