در میانه ى سال های جنگ و در اوج بمباران هاى تهران، روزگار با بیم و ترس می گذرد. اما عشق و دل دادگی و زندگی و امید، هراس ملموس مرگ را به فراموشى می سپارد؛ رفتگان در كلماتِ زندگان تكرار می شوند. مرگ، سؤال مطلق است و عشق، ابهام مکرر. «بمب؛ یك عاشقانه» با کورسوی امیدبخش زندگی کار دارد نه با سیاهی مطلق مرگ.
آی-ویدئو