غزل شماره بیست حافظ با صدای فریدون فرح اندوز
روزه یک سو شد و عید آمد و دل ها برخاست
می زِ خُم خانه به جوش آمد و می باید خواست
نوبه یِ زُهد فروشان ِ گران جان بگذشت
وقت ِ رندی و طرب کردن ِ رندان پیدا ست
چه ملامت بُوَد آن را که چنین باده خورَد
این چه عیب است بدین بی خردی وین چه خطا ست
soheil.tv/hafez-20
آی-ویدئو