بــــ آ بــــ آ با صدای محسن چاوشی
این جنگل چوب خورده تو نعره های خفیفش شیرِ لگد خورده داره
دریاست دریای تابوت رو شونه های نحیفش مرغابیِ مُرده داره
طفلک همش لَنگ نونه این سفره هرچی که داشته برداشته و بذل کرده
از تشنگی نصف جونه این مشق دستاشو عمری نذر ابوالفضل کرده
این صورت استخونی از فقر سیلی که میخورد دردو فراموش میکرد
البته یادم نمیره وقتی جوون بود با فوت خورشیدو خاموش میکرد
روحی که رو موج اف ام میشست کنج اتاقو سرگرم بخت خودش بود
لبخند میزد به آفت، سیبی که نعشش همیشه زیر درخت خودش بود
ای چرک رو ا
آی-ویدئو