شرح شمس-ج 53: "جمله یاران تو سنگند..." استاد حاجی بلند
غزل شماره 141
جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا
آسمان با جملگان جسمست و با تو جان چرا
چون تو آیی جزو جزوم جمله دستک می زنند
چون تو رفتی جمله افتادند در افغان چرا
با خیالت جزو جزوم می شود خندان لبی
می شود با دشمن تو مو به مو دندان چرا
بی خط و بی خال تو این عقل امی می بود
چون ببیند آن خطت را می شود خط خوان چرا
تن همی گوید به جان پرهیز کن از عش
آی-ویدئو