نکتۀ اول دربارۀ مذاکرات، «باور کردن دشمن» است؛ ما یک واقعیت را باید بپذیریم و آن هم اینکه «ما دشمن داریم» متاسفانه برخی از افراد نادان و ساده اندیش-البته اگر بیمار نباشند و مغرضانه این گونه نباشند- وجود دشمن را باور نمی کنند. می گویند: «اصلاً چرا شما به آمریکا می گویید: دشمن! اصلاً چرا شما این قدر تعبیر دشمن به کار می گیرید!» واقعاً جز حماقت چه اسمی می شود روی این گذاشت؟!
آی-ویدئو