سهتار:ابوسعید مرضایی
کرشمه را میشنوید از همایون تا ماهور، از فراق تا وصال!
این که گفته میشود، موسیقی کلاسیک و دستگاهی ایرانی ظرفیت لازم برای بیان نیازهای امروز را ندارد، نمیفهمم. اگر هنرمندش موجود نیست حرف دیگریست، اگر شیوههای آموزشی نیاز به دگرگونی پیشرفت دارند، بله! اگر سازها مثل سازهای غربی تکامل لازم را نیافتهاند، باز ،دیگرست،.وانگهی با همین سازها هم بسیار بسیار وسیع و ژرف و جای کار دارداست. مگر میشود در هنر به بنبست رسید؟ بنده که در این اقیانوس غرقم، این را می گویم.
ابوسعید مرضایی
آی-ویدئو