این آواز کامیکازه بوشیه که وعدة داده بودم و از گونکاهای آخرجنگه. حرکات این افسرها رو توی کلیپ ببینید میفهمین چرامیگم روانی! این لفظ روانی أصن برای تمسخر نیست. میخوام به وضع روحی خلبانهای إنتحاری نظری داشته باشیم. خلبانها در ژاپن دوره ی جنگ نماد سرزندگی بودن (مث شعارهای یوکارن) و این با ذات عملیّات إنتحاری زیاد جور درنمیاد. یه جور تناقض جالبه و این کف زدنهای عجیب هم شاید یجوری به همین مربوط باشه...
آی-ویدئو