بعد از کودتای 28 مرداد 1332، ایران جزء متحدان بلوک غرب درآمد، اما جمال عبدالناصر، به عنوان رهبر یک جنبش انقلابی، از یکسو موضعی غیرمتعهدانه در عرصه بینالمللی اتخاذ نمود و از سوی دیگر، در پی رهبری قاره آفریقا، جهان عرب و جهان اسلام برآمد. باید توجه کرد که در دهههای 1950 و 1960 مواضع عبدالناصر در دفاع از فلسطین و هویت عربی و حمایت از جنبشهای انقلابی عربی در الجزایر، یمن و عراق و مبارزه با اسرائیل به افزایش محبوبیت او به عنوان شخصیتی ملی گرا و منحصربهفرد در تاریخ کشورهای عربی منجر شده بود.
آی-ویدئو