حال و روز این مادر را ببینید که پسرش منزل را ترک کرده و پس از ۵ ماه او را باز می یابد. بدون دلیل نبوده که پیامبر(ص) فرمودند: بهشت زیر پای مادران است. این همه شور و عاطفه و هیجان پاک و خالص را فقط و فقط در درون مادر می توان یافت. اگر کسی حال و درون مادرش را درک نکند، آیا می توان او را انسان نامید؟!! آیا انتظار دارد روزی که به بلا و مصیبتی گرفتار شد، خداوند او را حمایت کند در حالی که او مادرش را رها کرد و رفت؟
آی-ویدئو