چو بشنوی سخن ِ اهل ِ دل، مگو که خطا ست!
سخن شناس نه‌ای جان ِ من! خطا این‌جا ست.
سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید
تبارک اللَه از این فتنه‌ها که در سر ِ ما ست
در اندرون ِ من ِ خسته‌دل ندانم کی‌ست
که من خموش‌ام و او در فغان و در غوغا ست
دل‌ام زِ پرده برون شد کجایی ای مطرب
بنال هان! که از این پرده کار ِ ما به نوا ست
مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رُخ ِ تو در نظر ِ من چنین خوش‌اش آراست
آی-ویدئو