گفتند خلایق که تویی یوسف ِ ثانی، چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی، شیرینتر از آنی به شکرخنده که گویم، ای خسرو ِ خوبان که تو شیرین ِ زمانی، تشبیه ِ دهانت نتوان کرد به غنچه، هرگز نبوَد غنچه بدین تنگ دهانی، صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام، چون سوسن ِ آزاده چرا جمله زبانی!
آی-ویدئو