نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی، که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی، من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش، که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی، چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی، وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی، در چمن هر ورقی دفتر ِ حالی دگر است، حیف باشد که ز کار ِ همه غافل باشی!
آی-ویدئو