خنک نسیم ِ معنبر شمامه‌ای دلخواه، که در هوای تو برخاست بامداد پگاه، دلیل ِ راه شو ای طایر ِ خجسته لقا، که دیده آب شد از شوقِ خاک ِ آن درگاه، به یاد ِ شخص ِ نزارم که غرق ِ خون ِ دل است، هلال را ز کنار ِ افق کنید نگاه، منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت، مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه!
آی-ویدئو