مرا چشمیست خون افشان ز دست ِ آن کمان ابرو، جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو، غلام ِ چشم ِ آن تُرکم که در خواب ِ خوش ِ مستی، نگارین گلشنش روی است و مشکین سایبان ابرو، هلالی شد تنم زین غم که با طغرای ابرویش، که باشد مَه که بنماید ز طاق ِ آسمان ابرو، رقیبان غافل و ما را از آن چشم و جبین هر دَم، هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو!
آی-ویدئو