شب گذشته که خبر اجرای حکم ناعادلانه ی ریحانه جباری را شنیدم، تصمیم گرفتم که این قطعه را با ویلن اجرا کنم. آرشه ی من در این اجرا آرشه ای قدیمی ست که موهای آن از بین رفته است. ساز نوازنده کوک نیست. انگشت بر نتها نمی نشیند. مثل وقتی که تیری در کمان نیست. کماندار هم رمقی ندارد. درمانده می نشیند و "سکوت" می کند.
این سکوت پر معنا را تقدیم می کنم به بانوان قربانی اسید پاشی در ایران
آی-ویدئو