این است عطرِ خاکستریِ هوا
که از نزدیکیِ صبح سخن می گوید.
زمین آبستنِ روزی دیگر است.
این است زمزمه ی سپیده
این است آفتاب که بر می آید.
تک تک، ستاره ها آب می شوند
و شب بریده بریده
به سایه های خُرد تجزیه می شود
و در پسِ هر چیز
پناهی می جوید
و نسیمِ خنکِ بامدادی
چونان نوازشی ست.
✍
آی-ویدئو