ین جنگل چوب خورده تو نعره های خفیفش شیر لگد خورده داره
دریاست دریای تابوت رو شونه های نحیفش مرغابی مرده داره
طفلک همش لنگ نونه این سفره هر چی که داشته برداشته و بذر کرده
از تشنگی نصفه جونه این مَشک دستاشو عمری نذر ابوالفضل کرده
این صورت استخونی از فقر سیلی که میخورد درد رو فراموش میکرد
البته یادم نمیره وقتی جون بود با فوت خورشیدو خاموش میکرد
روحی که رو موج اف ام مینشست کنج اتاقو سرگرم بخت خودش بود
آی-ویدئو