همه ما یک درد مشترک مبتلا هستیم و آن ترس از قطع ارتباط فرزندانمان با فرهنگ اصیل فارسی و محروم ماندن آنها از ادبیات کهن سرزمین مادریمان است. پرواضح است که فرزندان ما در خارج از وطن امکان فراگیری زبان و ادبیات فارسی را نخواهند داشت و یک نسل که بگذرد زبان مادری را نیز به فراموشی میسپارند و آنهمه گنج ادبی که کشورهای دیگر با تحمل زحمت و آموختن زبان فارسی سعی در فراگیری آن دارند برای فرزندان ما عملا غیر قابل
آی-ویدئو