خداوند همان است که بادها را می فرستد ، پس آنها ابری را برمی انگیزند و در آسمان بدان گونه که بخواهد می گستراند و به صورت پاره های گوناگون درمی آورد ، آن گاه باران را می بینی که از لابلای آن بیرون می آید ، و چون آن را به هر یک از بندگانش که بخواهد رساند ناگهان خرسند و شاد می شوند.
و حقیقت این است که آنها پیش از آنکه باران بر سرشان فرو ریزد سخت نومید بودند.
شکر خدایی را که شادی را جانشین نومیدی فرمود
آی-ویدئو