شمر، هنگامی كه جنگ تن به تن امام حسین (ع) را در اوج تنهایی و بی یاوری دید و متوجه شد كه نمی توان امام را در جنگ تن به تن از پای درآورد، فرمان داد كه پیادگان و تیراندازان و سواركاران، به یكباره بر ایشان یورش ببرند و پس از آن كه امام (ع) بر زمین افتاد و خولی از بریدن سر ایشان هراسید، بنابر برخی از گزارش ها، شمر بود كه از اسب به پایین آمد و سر مبارك امام (ع) را از پیكر، جدا كرد و آن را به وسیله خولی
آی-ویدئو