جای بسی تاسف است که در آثار رسانه ای کشوری که مدعی غنی ترین فرهنگ است شاهد اینچنین صحنه هایی باشیم.
صحنه هایی که ابدا برای بیننده احترامی قائل نیستند و درباره تهوع ترین عمل انسان سخن میگویند.
حقیقت این است که دست اندرکاران رسانه هیچ ارزشی برای روحیات، وقت و پول بینندگان قائل نبوده و در نهایت بیشرمی (در مورد ادرار و...) سخن میگویند.
به نظر شما اینچنین صحنه ها و آثار در شاءن و شخصیت جامعه ما میباشد؟
آی-ویدئو