تماشای ویدئو گریه لیلی؛ جاودانه استاد اسدالله ملک از آی-ویدئو

گاهی در دلم دشتی مینوازند با صدای بلند، از صبح تا غروب. غروب میرسد به گریه ی لیلی. این گاهی ها ناتوان از جمع و جور کردن خودم، مشغول شنیدن میشوم و اشک چشمانم سرازیر. گریه ی لیلی اما داستانش جداست از هر چه شنیده ام. صدای گریه ی ساز بزرگ مردی فراموش نشدنی. "بزن که سوز دل من به ساز میگویی، ز سوز دل چه شنیدی که باز میگویی." روحت شاد، یاد و نامت جاودان.