روزی این حنجره آوازی داشت
به افق پنجره بازی داشت
قفس سینه اگه می شد باز
مرغ این غم کده پروازی داشت
شب همه شب به نوا سرمی کرد
روز با زمزمه آغازی داشت
نغمه در نغمه غزل می پرداخت
پرده در پرده دل سازی داشت
دم که می زد ز نیستان می زد
نای و نی در گره رازی داشت
شاخه در شاخه هم آغوش نسیم
چون شب آویز شب آوازی داشت
غصه با جام جهان بین می گفت
قصه با مست سر اندازی داشت
مرغک من شده خاموش ای کاش
این سرانجام..
آی-ویدئو