اگر لذت گرایی را به عنوان هدف زندگی انتخاب کنیم با چالش هایی مواجه است از جمله اینکه لذت¬گرایی پشتوانه ای فلسفی ندارد. کسانی که آن را اقتضای طبیعت می¬دانند افرادی مثل شوپنهاور تبعیت از طبیعت را خودفریبی می داند. استیس لذت های مقام و شهرت و... را امور توهمی می¬داند که اگر انسان دلش را به آن خوش کند بهتر از پوچگرایی است. در حالیکه چالش نخست آن این است که انسان نمی¬تواند زندگی خود را بر امور وهمی استوار سازد. چالش دوم ناپایداری لذت های مادی است که به دلیل ناپایداری خود تازه موجب اضطراب و تشویش می¬شود. به همین
آی-ویدئو