من « لحظه آزادی » و « بُرهه شادی » را
در آن « زمان » در وجود هر « انسان » دیدم
كه « بَر و بارِ »خود را « باور »
و « باورِ » خود را « بارور » می کند.
همه انسان ها بالقوّه « توانمند » اند و « ورجاوند »،
مگر آنان که خود را « ناتوان » و هستی را « پریشان » می دانند!
http://modara.blogfa.com/post-6211.aspx
آی-ویدئو