شرح دیوان شمس - ج 59: "چو عشق را تو ندانی..." دکتر حاجی بلند
غزل شماره 232
چو عشق را تو ندانی بپرس از شب ها
بپرس از رخ زرد و ز خشکی لب ها
چنان که آب حکایت کند ز اختر و ماه
ز عقل و روح حکایت کنند قالب ها
هزار گونه ادب جان ز عشق آموزد
که آن ادب نتوان یافتن ز مکتب ها
میان صد کس عاشق چنان بدید بود
که بر فلک مه تابان میان کوکب ها
خرد نداند و حیران شود ز مذهب عشق
اگر چه واقف باشد ز جمله مذهب ها
خضردلی ک
آی-ویدئو